Szkoła Podstawowa im. Wacława Rafalskiego w Ostrowie

Patronem naszej szkoły jest jej nauczyciel i długoletni kierownik, aktywnie uczestniczący w pracach przy jej budowie i rozbudowie Wacław Rafalski. Założyciel SzkołyRolniczej i Ochotniczej Straży Pożarnej w Ostrowie, zaangażowany w budowę remizy strażackiej w Ostrowie, , budynku Urzędu Gminy i Ośrodka Zdrowia w Popkowicach.

Wacław Rafalski urodził się 11 lutego 1895 roku w Ostrowie. W 1902 roku rozpoczął naukę w szkole powszechnej w swojej rodzinnej miejscowości. Do szkoły średniej uczęszczał w Lublinie. Po jej ukończeniu, w 1913 roku , rozpoczął studia w Petersburgu. Ukończył je w 1916 roku . Po studiach wraca do Ostrowa i obejmuje posadę nauczyciela w tutejszej, jednoklasowej szkole powszechnej. Szkoła mieściła się wówczas w jednym budynku z przytułkiem dla starców. W roku 1919 szkoła ostała rozszerzona do dwuklasowej, a jemu powierzono stanowiska jej kierownika. Ponieważ zwiększała się liczba dzieci uczęszczających do szkoły w roku 1920 utworzono klasę trzecią, a w rok później również czwartą . Z powodu małej ilości pomieszczeń w budynku szkolnym, lekcje odbywały się w dwóch wynajętych izbach na wsi. W styczniu 1926 roku Dozór Szkolny w Urzędowie powołuje Wacława Rafalskiego na członka opieki szkolnej. Oprócz niego w skład tego gremium weszli jeszcze: Maria Węglińska-właścicielka majątku Ostrów, jako opiekun główny oraz Antoni Pokora i ksiądz Henryk Wiśniewski. Warunki , w jakich odbywały się lekcje były bardzo złe. Dlatego pan Rafalski zwraca się do Rady Gminy w Urzędowie
o przeprowadzenie kapitalnego remontu budynku. W 1927 roku rozpoczęto remont budynku szkoły, a w 1928 roku dokonano zamiany placu należącego do szkoły a znajdującego się po drugiej stronie gościńca na plac przylegający do szkoły. W 1928 roku podjęto decyzję o budowie nowej szkoły w Ostrowie, a w dniu 11 listopada w czasie obchodów Święta Odzyskania Niepodległości wmurowano kamień węgielny pod jej budowę. W 1929 roku w skład Komitetu Budowy Szkoły został wybrany pan Rafalski, a rok później został jego przewodniczącym. Pod jego nadzorem prace przy budowie szkoły szybko ruszyły do przodu
W październiku 1930 roku wykończono 5 klas oraz kancelarię, a pozostałe pomieszczenia w następnym roku. Wówczas szkoła była już szkołą sześcioklasową. W roku 1935 Wacław Rafalski zostaje przeniesiony do Szkoły Powszechnej w Ratoszynie. Tam zastaje go wojna i okupacja.
W czasie okupacji organizuje i prowadzi tajne nauczanie historii i geografii , a w swoim domu przechowuje mapy. Pozwala, by ze szkoły nadawała radiostacja , narażając swoją rodzinę i siebie na niebezpieczeństwo. Po wojnie , w 1947 roku w Ratoszynie zakłada
i zostaje kierownikiem pierwszej na tym terenie Szkoły Rolniczej. Z jego inicjatywy zostaje utworzone gimnazjum oraz wybudowany sklep Gminnej Spółdzielni. W roku 1954 wraca na stanowisko kierownika Szkoły Powszechnej w Ostrowie, a w roku 1957 organizuje Szkołę Przysposobienia Rolniczego, która w 1968 roku została przekształcona w Zasadniczą Szkołę Rolniczą.
W 1963 roku zakłada Szkołę Wieczorową dla dorosłych aby zwalczać analfabetyzm wśród mieszkańców. W związku z funkcjonowaniem aż trzech szkół w budynku było za mało miejsca i zajęcia lekcyjne trwały do godzin nocnych. Postanawia rozbudować szkołę, ale jego inicjatywa spotyka się z niechęcią ówczesnych władz. Organizuje zabawy i przedstawienia, z których dochód przeznaczony jest na plany i zakup materiałów do rozbudowy szkoły. Dzięki dużemu zaangażowaniu i pomocy Komitetu Rodzicielskiego w 1969 roku dobudowano skrzydło wschodnie, a w 1971 roku założono centralne ogrzewanie. Po 55 latach pracy w szkole, w 1971 roku, przechodzi na emeryturę. Nie udało mu się zrealizować marzenia, jakim była budowa sali gimnastycznej przy Szkole w Ostrowie. Będąc już na emeryturze stara się jeszcze włączyć w realizację tego przedsięwzięcia. Mieszkając w Ostrowie, aktywnie włączył się w życie społeczności lokalnej.
Był współzałożycielem Ochotniczej Straży Pożarnej w Ostrowie oraz inicjatorem budowy remizy. Interesował się warunkami życia młodych nauczycieli, chętnie ich wspomagał i udzielał wskazówek. Był wzorowym pedagogiem i szlachetnym człowiekiem.
Umiera 21 września 1974 roku. Jego grób znajduje się na cmentarzu parafialnym w Popkowicach.